JEUGDSENTIMENTEN
Herinneringen en geschiedenissen van
vroeger
Verhalen van Omnivoor deel 2


Oude auto's: de Autobianchi A112

De Autobianchi A112 werd geproduceerd van 1969 tot 1986. Later werd Autobianchi trouwens hernoemd tot Lancia. De A112 was een gezellig klein autootje, waar ik af en toe in reed als we met de moeder van de overbuurjongen boodschappen gingen doen, ongeveer midden jaren 70. Zij had een zeer lichtbruine versie. Ik zat me suf te piekeren een paar dagen geleden, maar met een beetje speurwerk vond ik de naam terug van dit autootje. Zij reed daarvoor namelijk in een Fiat 850 in donkerrood en ik wist dat de opvolger geen Fiat was.

 

 

The Big Big Train van Triang

The Big Big Train van Triang (later Big Big Train) was een groot formaat modeltrein van plastic. Ik heb er ooit een keertje mee kunnen spelen ergens rond 1972/1973. Jarenlang heb ik altijd gedacht dat BIC de pennenmaker er iets mee te maken had, maar BIC is dus met een C, niet met een G. Mij staat me bij de RV 727A gele Diesel Shunter.
Een jaar geleden kwam ik door toeval terecht op een website en was ik andermaal verlost van een bijna oneindige zoektocht.
Op http://www.bigbigtrain.org.uk/ is erg veel te lezen over deze voor mij zeer fascinerende modeltrein.
Tri-ang ( http://www.tri-angsociety.co.uk/ ) is trouwens een ijzersterk merk dat het nog goed doet op veilingen, vaak beter dan Corgi of Dinky. Big Big Train is nog wel te vinden her en der, maar peperduur.



Kwatta

Kwatta chocolade repen, zo midden jaren zestig. Kwatta streelt de tong van oud en jong. Helemaal gefascineerd door de Soldaatjes was ik. Ik was nog jong, maar wat een sentiment.
De chocolade was ook nog goed. Je kon de Soldaatjes sparen voor een gratis reep, maar zover kwam het nooit bij mij.


 

 

De Inbreker

De Inbreker is een film uit september 1972
Wij zagen hem in de brugklas 1973 op 1974 op de schoolfilm avond, ik vermoed zelf ergens in januari 1974.Twee zaken zijn me bij gebleven.Als hij, in het begin van de film, inbreekt, drinkt Rijk (als Glimmie de inbreker) een open pak melk leeg, zodat de oude man en vrouw een nieuw pak open moeten maken met slaapmiddel erin. Zo kan hij later op zijn gemak een kluisje kraken. Voorts oefent hij, gedurende het beloop van de film, met werpmessen/stiletto's op een deur met daarop een grote poster van van het menselijk lichaam en de slagaderen. Hij probeert zo de hals-slagader te raken. Op het eind van de film raakt hij inderdaad in het echt een boef in de hals. De boef bloedt dood.De reden, dat me dit zo is bijgebleven, is, dat dit laatste op een van mijn klasgenoten zo'n indruk had gemaakt, dat hij thuis zelf op de deur van zijn slaapkamer een grote tekening had opgehangen van een mens en de slagaderen en hij ook ging oefenen met messen.Rijk zelf vond De Inbreker zijn lievelingsfilm. Ik ben het met hem eens.

 

 

De Rood/Groen Zaklantaarn

Graag wil ik de rood/groen zaklantaarn nog even laten zien, gevonden in een lading "vuil" midden jaren zeventig. Wellicht, dat de mensen van dit huis een grote schoonmaak hadden gehouden, maar er lag nog van alles bruikbaar in deze stapel, waar we toevallig langs liepen, waaronder ook zeer goede leerboeken en andere kleine hebbe-dingetjes. Deze lamp had doorzichtige kokerschuifjes van groen en rood die je over het lampje kon schuiven. Als je beide opschoof, kreeg je een paarsachtige gloed. Met een stukje plakband hield ik de rode knop in opgeschoven stand en plakte ik de zaklantaarn op de draaitafel. Zo maakte ik mijn eigen midden jaren Zeventig lichtorgel/zwaailicht.

 

 

 

 

 

 

 

Chocomel

De enige echte chocolademelk was uiteraard Chocomel van Nutrica. Tegenwoordig is Chocomel een merk van Friesland Campina. Ik weet niet of Nutricia onderdeel uitmaakt van Friesland Campina, maar wat ik wel weet is dat de Chocomel van tegenwoordig niet zo goed meer smaakt als die van enkele decennia geleden.
De Chocomelfles van het plaatje is zo goed als zeker gebruikt voor de jaarwisseling van 1981 op 1982 en dus de inhoud met St. Nicolaas 1981. Chocomel was dus voor ons geen wekelijks gebeuren, maar een festijn gebeuren. Als ik in Nederland ben met de auto, dan haal ik bij de Cash & Carry een hele krat of twee met literflessen. Die gaan een heel jaar mee. In Belgie en Frankrijk was/is Chocomel te verkrijgen als Cécémel.

 

Oude auto's: de Pontiac Phoenix

De Pontiac Phoenix was een Amerikaanse auto ( http://en.wikipedia.org/wiki/Pontiac_Phoenix ) geproduceerd tussen 1977 en 1984. Het plaatje toont er eentje van de zgn. "tweede generatie". Het is moeilijk te zien, maar op het plaatje sta ik op het moment om in te stappen. De bijrijder is mijn rij-instructeur en op het dak van de auto is net een clip-on blauwe L-plaat te zien. Ik kreeg dus rijles in deze auto en voor een lesauto was dit een ongebruikelijk merk. De foto is waarschijnlijk uit de zomer van 1980, toen mijn instructeur deze auto had kocht.
De stuurbekrachtiging was zeer licht en het was een fijne auto om in te rijden. Voor mijn rijbewijs moest ik wel ploeteren: 4x examen deed ik uiteindelijk, waarvan nummertje 4 een zogenaamd "staatsexamen" was.

 

 

Oude auto's: de Toyota Starlet

Roestbakken waren het, die Japanners. Althans zo ging het gerucht. De Toyota Starlet was er ook zo een, beweerde men. Die van mijn broer dus niet. Die ging lang mee en was bere-zuinig en ik mocht de Starlet wel eens lenen, als hij vakantie had of zo. Ik ben er zelf zelfs in de zomer van 1981 mee op vakantie geweest, toen mijn broer dus ook op vakantie was.
Op het fotootje zien jullie de rode Starlet van mijn broer en nog meer gedenkwaardige auto's staan (ikzelf vermoed winter 1979 op 1980): links een Mini, Fiat 500, Passat etc en rechts Peugeot, Austin, Mazda etc

 

 

 

 

De Braderie

Een braderie, dan wel jaarmarkt, was een jaarlijks fenomeen in mijn woonplaats (Amstelveen). De winkeliers van de winkelstraat hadden hun stalletjes buiten staan en er waren ook andere dingen te doen en te zien. Deze plaatjes zijn van de Braderie van 14 september 1985, (bijna) 30 jaar geleden alweer. De slagerij op het plaatje is bij toeval gevestigd tegenover de reeds door mij besproken Avondverkoop.Vermeldenswaardig zijn het kinderstoomtreintje en de boerderijdieren. Deze winkelstraat is trouwens de straat, waar op 26 April 2014 Koning Willem Alexander met zijn entourage liep richting het Stadsplein (het voormalige Plein 1960).

De hond uitlaten voor de buren

Op de foto van de zomer van 1975 zien jullie Dizzy, een soort van Cocker Spaniël. Wij lieten hem vaak uit, omdat de buurvrouw vaak niet kon, maar ook wat slecht ter been was. Dizzy was een zeer makkelijk en lief beest, maar was de enige hond in onze buurt, dus vandaar dat wij hem vaak uitlieten in het plaatselijke park. Uiteraard kregen we altijd wat snoep voor de bewezen dienst.Als we ons verveelden belden we aan, en geen probleem hop zo mee aan de riem. Zo vermaakten we ons weer een uurtje of twee.

 

 

Verhalen deel 1

 

 

 

 

 

 

December: winkelstraat feestverlichting

Midden november werden in de bekende lange winkelstraat van mijn woonplaats lichtversieringen opgehangen voor de feestdagen. Als kind vond ik dit zeer gezellig. De straat had een soort lichtmozaïeken, een stuk of twintig achter elkaar, over de weg hangen en de winkels aan het (toen nog open) eigenlijke plein had op de overkappingen rechthoekige constructies, uiteraard met (witte) gloeilampen. Dit gaf het winkelcentrum een zeer feestelijk karakter.
Na de grondige veranderingen en verbouwingen met het moderniseren van verlichting is, wat mij betreft, het feestelijke karakter van de verlichting verdwenen.
Ik vond toevallig een foto van zo'n overhangende verlichting, die ik heb genomen in december 1987 ik geloof in Mijdrecht. De foto geeft een goede indruk van hoe het er vroeger uitzag.

 

Hoofdpagina

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deel 6
Deel 7