Vanaf
1980 was er nieuwe vuurwerkwetgeving van kracht wat in de praktijk
betekende dat zware knallers, bewegend vuurwerk als voetzoekers, krachtige
luchthuilers, spoetniks , zwaarder siervuurwerk en vuurpijlen met
een lading zwaarder dan 20 gram van de markt verdwenen. Overigens
bestond het zwaardere siervuurwerk vooral uit de setjes shells met
afvuurinrichting en klasse 4 vuurpijlen uit Duitsland . Grote cakes
kenden we nog niet in Nederland.
In sommige folders kwam de naam van bijv. de pantservuist nog wel
enkele jaren voor maar deze was dan niet meer verkrijgbaar. Wel had
ik in 1980 nog goede shisings en donderslagen dus klaarblijkelijk
ging de wetgeving stapsgewijs in werking.
Het vuurwerk werd veiliger, de effecten kleiner,schraler. Knalvuurwerk
knalde bijna niet meer en er kwamen nieuwe opschriften op de labels
over de hardheid van de knal uitgedrukt in dB.
Toch was dit niet lang reden voor teleurstelling, tenslotte konden
we altijd aan (verboden) strijkers komen, eerst in de polder, later
weer via een Jan-soldaat. Daarnaast was er nog allerlei siervuurwerk
te ontdekken alhoewel het nog vele jaren zou duren voordat we kennis
maakten met wat groter siervuurwerk. Verder had het verknutselen van
vuurwerk een aanvang genomen. Zo ontstonden de eerste zelfbouwmatten,
sierstukjes en knalpijlen.
Het merk flower-basket verscheen meer en meer in de winkels alhoewel
er per regio wel wat verschillen waren in aanbod aan de Chinese merken,
afhankelijk van de importeur.
