JEUGDSENTIMENTEN
Herinneringen en geschiedenissen van vroeger |
Verhalen
van Omnivoor deel 3
|
|
Op de eigenlijke plaatselijke kermissen
kon je natuurlijk geen echt reuzenrad hebben, dus die er waren, waren
wat kleiner (zie foto uit 1982). Grotere? Daar durfde ik eigenlijk niet
in, omdat de gondels open waren en je met een stuurwieltje de gondel
ook nog kon draaien om het uitzicht"genot" te verhogen. Er
was zo'n enorm rad op de Floriade in 1972, waar we met de klas naar
toe waren gegaan. Een onderdeel van dit bezoek was dus het reuzenrad.
Groot geluk voor mij was, dat we ons met een groepje, tegen de zin van
de meester, hadden afgesplitst en "onafhankelijk" de Floriade
aan het verkennen gingen. Tegen het eind van de middag werden we door
de meester plots onderschept en moesten we weer meekomen met de grote
groep. Die ging dus het reuzenrad in, maar ons groepje werd gestraft
met "jullie niet!". Mij maakte het niet uit. De meester en
de pupillen in de gondels lachten ons uit toen we daar beneden stonden
en zij dus elke omwenteling langskwamen, dus besloten we om maar weg
te gaan, want we vonden dit kinderachtig gedrag. Slechts een paar van
ons reed op de fiets direct terug naar school (zie "sloop van je
schoolgebouw"), waar we een uurtje moesten nablijven (omdat we
weer verdwenen waren). Diegenen, die meteen naar huis waren gereden,
werden de volgende dag door de Hoofdmeester uit de klas gehaald. Hen
wachtte een flinke sanctie. Pas in 1982 ging ik voor het eerst in een
reuzenrad, maar niet met plezier. Ik dacht steevast: "de as zal
breken" of "de bouten begeven het".
|
Spuitsneeuw op het raam
|
De Kersttafel Is het kersttafelkleed al ter sprake
gekomen, dan moeten we de kersttafel uiteraard niet vergeten. Hier
zien jullie die van 25 december 1981. Mijn vader was de restaurateur
en er was een hors d'oeuvre (zie foto) van zalm, asperges, gekookt,
ei, sla en een stukje citroen, met zwaar Engelse invloeden, want mijn
vader was een Anglofiel. Beetje Buitoni toast erbij. De zalm kwam
uit Schotland.Het hoofdgerecht bestond uit kalkoen, ook uit Engeland,
spruitjes, aardappelen etc. Daarna ijs met vruchtjes en daarna noten
kraken, waarvan de vliesjes van de walnoten tussen je tanden bleven
steken. Daarna wellicht wat TV. Zeer intense indrukken liet dit in
mij achter, met name als jong kind (in 1981 was ik net 20 en was ik
aan het ploeteren op/aan de universiteit). Let ook op de Joodse kandelaar
in het midden van de tafel en de verdwaalde rode kaars daarachter.
Het bestek is van Gero uit de jaren 50, dat mijn ouders als hun huwelijkscadeau
hadden gekregen (een mes lemmet brak in de jaren 80 een keer af en
werd gratis door Gero gerepareerd onder de "levenslange garantie"
clausule). De collectie bestek heb ik nu nog als erfstuk in een houten
ladendoos.
|
De Feeststol en ander Kerstbanket Op onderstaand fotootje, vermoedelijk
rond Kerst 1978, zien we van alles de revue passeren. De Kerststollen
of feeststollen, het zakje poedersuiker rechts in de voorgrond, een
zeer lange Duivekater (zie topic "Duivekater"), de banketkrans
met vruchtjes erboven op (zie ook topic "banketletter"),
kerstkransjes van koek en meringue (schuim) en in de achtergrond een
Kerstster of poinsettia (Euphorbia pulcherrima), die trouwens behoort
tot de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae) en voornamelijk wordt gekocht
voor de Kerst. Let ook op het typische jaren Zeventig keukengordijn
en de oudere radiator alsmede de houten jaren Zestig stoelen.
|
De Autoped Toeter Op mijn step (autoped), en later op mijn
eerste fiets, had ik een klein toetertje zitten. Het toetertje maakte
een tweetonig hoog clownachtig geluid als je in het rubber balletje
kneep. Het toetertje had dus geen trompetvorm, maar zag eruit als een
soort mini Zeppelin. Ik heb het internet afgestruind en met grote moeite
een plaatje kunnen vinden van een toetertje (een Cycle-Rite Lucky Horn)
dat mijn jeugdsentimenttoetertje nadert wat betreft gelijkenis.
|
De Witte Kwis De Witte Kwis was "Wit, omdat de winst
in het programma zelf zit en niet in de prijs", aldus programmamaker
Leo Akkermans (1927) in Januari 1974. In deze quiz discussieerden de
deelnemers zelf over de hoeveelheid punten die een goed antwoord moest
opleveren. Een presentator stelde vragen aan een gezin en aan een ander
gezin werd gevraagd wat ze ervan vonden (beide gezinnen bestaande uit
een vader, moeder en twee kinderen in de leeftijd van 15 tot 20 jaar).
Deskundigen waardeerden het geheel met punten. Wie de meeste punten
haalde kreeg de eerste prijs."Toch ook cadeautjes?Ja, maar geen
koelkastengedoe. Het gaat om het spel en niet zo erg om de knikkers.
Zodra de hebberigheid een grote rol gaat spelen, heb ik er grote moeite
mee!" |
De Gebroken Snaar De Gebroken Snaar is een Tsjechische korte
film uit 1966, geregiseerd door een zekere Martin Tapák. Het
gaat over een jongetje die emotionele herinneringen heeft van zijn prille
jeugd. In zijn dromen speelt een man een viool, waarvan een voor een
de snaren breken. De titel van de film is Rozthrla sa hudáckovi
struna. Eind 1968 werd deze korte film op TV uitgezonden en deze film
maakte destijds een diepe indruk op mij. Ik dacht dat er altijd twee
afleveringen van waren, maar het lijkt er gewoon een te zijn. Ik heb
me jaren suf gezocht naar informatie over deze film en recent fragmentjes
informatie ervan weten te vinden.
|
|
Het Indrukpoppetje
Ikzelf heb diverse Indrukpoppetjes gehad. Het principe is eenvoudig: een poppetje, dat uit losse onderdeeltjes bestaat, wordt middels strak getrokken elastiek op een statiefje stijf gehouden. Als je de onderkant (een soort van knop zeg maar) indrukt, verslapt het geheel, maar wordt weer strak en stijf als je het knopje loslaat. Op een gegeven moment brak het elastiek of verzwakte het elastiek en was je poppetje plots een slap poppetje geworden of viel het uit elkaar. |
De Letterdoos
Begin lagere school (voor mij eind jaren
Zestig) gebruikten we voor taal en woordjes de befaamde letterdoos.
Ik vond spelen met de doos bijzonder leuk en denk nu nog met weemoed
terug aan de EU EE OE OO UI etc. De vakjes, met alle lettertypes op
kleine stukjes plastic geschreven, maakten een behoorlijke indruk
op mij. Woordjes spellen deden we naar aanleiding van een woord dat
de Juf oplas. Zo eenvoudig en zo doeltreffend. |
De Daktent Een plaatje van een Daktent, zoals op het
fotootje, is verdraaid moeilijk terug te vinden op het internet. Ik
hoef er natuurlijk niet naar te zoeken, want het is mijn eigen fotootje
uit ongeveer 1975 en wel genomen in de voortuin van mijn ouderlijk huis.
In de tent ligt een goede jeugdvriend van me. We zien de stormlamp aan
de scheerlijn hangen (zie en hij leest een Donald Duck weekblad. Let
ook op de duimvormige knijpers van de jaren Zestig.
|
|